Αλκοολισμός: συμπτώματα και θεραπεία. Στάδια αλκοολισμού

Ο αλκοολισμός μπορεί δικαίως να θεωρηθεί πρόβλημα της ανθρωπότητας. Ωστόσο, δεν μπορούν όλοι να πουν με ακρίβεια πότε και πώς μπορεί να εκδηλωθεί αυτή η ασθένεια. Εν τω μεταξύ, ο αλκοολισμός, όπως και κάθε άλλη ασθένεια, έχει πολλά στάδια.

Συνολικά υπάρχουν 4 στάδια αλκοολισμού. Όχι μόνο η διάρκεια και η αποτελεσματικότητα της θεραπείας, αλλά και το τελικό αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από τον βαθμό παραμέλησης και την κατάσταση στο περιβάλλον του ασθενούς.

Άλλωστε, πολλοί που έχουν ανακάμψει έστω και μετά από λίγα χρόνια επιστρέφουν στις παλιές συνήθειες.

Δεν πρόκειται για θεραπεία, αλλά για τη λανθασμένη προσέγγιση της κύριας αιτίας αυτού του προβλήματος, την έλλειψη γνώσης των χαρακτηριστικών του χαρακτήρα του ασθενούς, καθώς και την ανεπαρκή ψυχοσυναισθηματική υποστήριξη συγγενών και φίλων.

Το αρχικό στάδιο του αλκοολισμού: αιτίες και θεραπεία

Διαβάστε περισσότερα: τι είναι αλκοολισμός.

Το πρώτο στάδιο του αλκοολισμού δεν εκλαμβάνεται πάντα ως η αρχή της υποβάθμισης της προσωπικότητας και της εξέλιξης της νόσου ως τέτοια. Η θεραπεία και η διάρκειά της μπορεί να εξαρτώνται από παραμέτρους όπως:

• Ηλικία του ασθενούς.
• Στάδιο της νόσου;
• Συναισθηματική κατάσταση και ατμόσφαιρα στην οικογένεια.
• Προδιάθεση (κληρονομικότητα);
• Περιβάλλον;
• Σταθερότητα/αστάθεια της ανθρώπινης ψυχής.
• Αντίληψη του προβλήματος, ως τέτοιου, όχι μόνο από τον ασθενή, αλλά και από όλους τους φίλους και συγγενείς του.
• Το φύλο του ασθενούς (άνδρας ή γυναίκα).

• Οι δόσεις αλκοόλ αυξάνονται σταδιακά.
• Η λήψη ισχυρών ποτών είναι δυνατή ακόμη και για έναν μικρό λόγο.
• Ένα άτομο χάνει τον έλεγχο, είναι δύσκολο να ελέγξει την κίνηση, τις σκέψεις μετά το ποτό.
• Η επιθετικότητα προς γνωστούς και φίλους εκδηλώνεται συχνότερα.
• Δεν μπορεί να σταματήσει ακόμη και μετά την εκκένωση του στομάχου από συσσωρευμένο αλκοόλ (έμετος).
• Υπάρχει ένα σοβαρό hangover με πόνο στο κεφάλι.
• Μέχρι στιγμής, αντιδρά αρνητικά σε ένα hangover (απόρριψη αλκοόλ).
• Αντιφάσεις σε πράξεις και λόγια, τόσο σε αλκοολική μέθη όσο και σε νηφάλια κατάσταση.
• Αρνητική στάση απέναντι στους αλκοολικούς, δεν θεωρεί σημαντικό το πρόβλημά του.

Θεραπεία του αρχικού σταδίου

Επίσης, μην χάσετε την επίδραση του αλκοόλ σε όλα τα ανθρώπινα όργανα. Επομένως, η κατανόηση του προβλήματος θα βοηθήσει στην έρευνα σχετικά με:

1. Ασθένειες του ήπατος και του παγκρέατος (βαρύτητα, ναυτία, έμετος, πόνος και κολικοί, φούσκωμα, δυσπεψία).
2. Φυτοαγγειακή νόσο (φούσκωμα των φλεβών, βάρος στα πόδια, πρήξιμο και πόνος μετά από μια μέρα).
3. Υπερτασικές ασθένειες (ξαφνικά άλματα στην πίεση, απώλεια δύναμης, έντονοι πονοκέφαλοι, ναυτία).
4. Νευρικές διαταραχές (πονοκέφαλοι, σπασμοί, οίδημα, ευερεθιστότητα, διαταραχές ύπνου, κροτάλισμα χεριών, επιθετικότητα, ευερεθιστότητα).

Πώς να προσδιορίσετε το στάδιο του αλκοολισμού; Δεν μπορείτε να το καταλάβετε μόνοι σας, χωρίς τη βοήθεια ενός ειδικευμένου ειδικού. Τα πρώτα σημάδια θα πρέπει να σας προειδοποιήσουν. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι η βάση για την επιτυχία στην παραγωγική θεραπεία.

Το δεύτερο στάδιο του αλκοολισμού: ποια είναι τα συμπτώματα και οι μέθοδοι θεραπείας

Ο ασθενής αντιδρά έντονα σε κριτική και παρατηρήσεις από έξω, είναι επιθετικός και ευθύς στις εκφράσεις.

Οι βαθμοί αλκοολισμού και η αντιμετώπισή τους διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση. Ο ένας θα χρειαστεί περισσότερη ψυχολογική βοήθεια, ο δεύτερος θα χρειαστεί σκληρές συνθήκες και όρια πέρα από τα οποία δεν θα μπορεί να περάσει. Ωστόσο, ένα πράγμα γίνεται προφανές: κανείς δεν μπορεί να κάνει χωρίς εξωτερική βοήθεια. Το δεύτερο στάδιο της εξάρτησης από το αλκοόλ αντιμετωπίζεται μέσω μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης:

1. Φαρμακευτικός καθαρισμός του σώματος. Ένα σημαντικό βήμα που σας επιτρέπει να απαλλαγείτε από τις συσσωρευμένες τοξίνες. Η δηλητηρίαση του σώματος σε αυτή την περίπτωση είναι υψηλή και τα φάρμακα σάς επιτρέπουν να αντιμετωπίσετε όχι μόνο τις παρενέργειες της λήψης μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, αλλά και να επιταχύνετε τη διαδικασία αποσύνθεσης της αιθανόλης στο πλάσμα του αίματος.
2. Αποστροφική θεραπεία - τα φάρμακα χορηγούνται ενδοφλεβίως προκειμένου να αναπτυχθεί απόρριψη αλκοόλ. Συχνά τέτοια φάρμακα δεν προκαλούν ενόχληση σε έναν μη πότη. Αλλά η ταυτόχρονη λήψη αλκοόλ και ενός τέτοιου φαρμάκου προκαλεί έμετο, ναυτία, έντονους πονοκεφάλους και απόρριψη σε υποσυνείδητο επίπεδο.
3. Βοήθεια ψυχολόγου. Αφού πραγματοποιήθηκαν όλοι οι χειρισμοί με το σώμα του ασθενούς, ο εγκέφαλος απελευθερώθηκε από τις επιπτώσεις της αιθανόλης, ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε στο κύριο στάδιο της θεραπείας - ψυχολογική βοήθεια και προσαρμογή στην κανονική ζωή.

Το πόσο μπορεί να διαρκέσει μια τέτοια θεραπεία είναι ατομικό χαρακτηριστικό του ασθενούς. Σε αυτό το στάδιο, είναι σημαντικό να εντοπιστούν οι κύριες αιτίες της λαχτάρας για αλκοόλ.

Εξάλλου, η επίδραση των φαρμάκων δεν θα μειώσει την ψυχοσυναισθηματική εξάρτηση από τη χαλάρωση, η οποία μπορεί να επιτευχθεί με την κατανάλωση αλκοόλ.

Αυτό το στάδιο και η αποτελεσματικότητά του εξαρτώνται πλήρως από τον επαγγελματισμό του γιατρού και την προθυμία να αποδεχθεί το αποτέλεσμα όλων των συγγενών. Μόνο σε αυτή την περίπτωση είναι δυνατό να αποφευχθεί η επανεμφάνιση της νόσου.

Το τρίτο στάδιο του αλκοολισμού: το πρόβλημα της κοινωνίας και όχι μόνο

Το τρίτο στάδιο του αλκοολισμού δεν είναι πλέον πρόβλημα μόνο για την οικογένεια και τον στενό κύκλο του ασθενούς. Αυτό είναι ένα πρόβλημα ολόκληρης της κοινωνίας: ένα άτομο υποβαθμίζει, παραβιάζει όλους τους υπάρχοντες κανόνες και κανόνες επικοινωνίας, δεν ανταποκρίνεται σε σχόλια και αιτήματα αγαπημένων προσώπων, είναι ένας παράγοντας «επιβάρυνσης» για την οικογένεια. Πράγματι, συχνά το 3ο στάδιο του αλκοολισμού αναγκάζει ένα άτομο να αρνηθεί την εργασία, να παραμελήσει τις επιθυμίες συγγενών και φίλων. Αυτό σημαίνει ότι ένας τέτοιος ασθενής δεν είναι σε θέση να παρέχει την αγορά ακριβών αλκοολούχων ποτών. Ως αποτέλεσμα, χρήματα, ακριβός εξοπλισμός και τρόφιμα κλέβονται από το σπίτι. Επίσης, το τρίτο στάδιο του αλκοολισμού συνοδεύεται από τέτοια πρόσθετα χαρακτηριστικά όπως:

• Παραμόρφωση εμφάνισης: λεπτά χέρια και πόδια, μεγάλος κορμός και κοιλιά, μπορντό ή γκρίζο δέρμα με εμφανή μπλοκαρίσματα φλεβών, πρήξιμο σε οποιαδήποτε κατάσταση σε όλα τα άκρα και κάτω από τα μάτια, απώλεια δοντιών, μαύρισμα.
• Η ψυχή είναι διαταραγμένη: ανεπαρκής αντίδραση σε απλά πράγματα, απροθυμία για επαφή, επιθετικότητα χωρίς λόγο, απροθυμία να αλλάξει κάτι.
• Το αλκοόλ είναι η βάση της δίαιτας, αντικαθιστώντας κάθε υγιεινή ανθρώπινη διατροφή. Το πόσο μπορεί να πιει ένα άτομο εξαρτάται εν μέρει από τη διαμόρφωσή του.
• Παραμόρφωση ομιλίας;
• Παράλυση ορισμένων τμημάτων του σώματος, πιο συχνά του προσώπου, των χεριών, των ποδιών.
• Προβλήματα υγείας: ηπατίτιδα, χρόνια παγκρεατίτιδα, καρκίνος, τροφική δυσπεψία, ακράτεια ούρων και κοπράνων.
• Αντοχή στο αλκοόλ (λιγότερες δόσεις, αλλά πιο συχνά).

Κατανάλωση αλκοόλ πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Η θεραπεία του αλκοολισμού σε αυτό το στάδιο είναι ένα δύσκολο έργο και όχι πάντα αποτελεσματικό. Αυτό οφείλεται, πρώτα απ 'όλα, στην πλήρη παραμόρφωση της ανθρώπινης ψυχής, στην επανεκτίμηση των αξιών και των προτεραιοτήτων του στη ζωή.

Συχνά ένας τέτοιος εθισμένος δεν θέτει στόχους στον εαυτό του, εκτός από την εξαγωγή της επόμενης μερίδας αλκοόλ.

Ωστόσο, και τα τρία πρώτα στάδια του αλκοολισμού μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο εάν αυτό το ζήτημα προσεγγιστεί σωστά.

Ποια στάδια είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν

Ένα σημαντικό σημάδι του τρίτου σταδίου αλκοολισμού είναι ο κίνδυνος για την ανθρώπινη ζωή: το 80% πεθαίνει ακόμη και μετά τη θεραπεία λόγω πολλών ετών δηλητηρίασης του σώματος και μη αναστρέψιμων διεργασιών αλλαγών στα εσωτερικά όργανα. Η εξάντληση του καρδιακού ιστού, η αγγειακή παραμόρφωση, οι χρόνιες παθήσεις του ήπατος, των νεφρών και του παγκρέατος (στις γυναίκες, και του αναπαραγωγικού συστήματος) δημιουργούν επικίνδυνες συνθήκες για μια ποιοτική μελλοντική ζωή του θεραπευόμενου. Η υποστήριξη για τα όργανα που επηρεάζονται περισσότερο μετά τη θεραπεία είναι το κύριο καθήκον.

Το τελευταίο στάδιο αλκοολισμού: καμία επιλογή

Ο αλκοολισμός είναι μια ύπουλη ασθένεια. Ξεφεύγει κρυφά τη στιγμή που φαίνεται ότι όλος ο κόσμος είναι στα όπλα εναντίον σου. Συχνά τα πρώτα στάδια μιας αλκοολικής νόσου παραλείπονται, δεν εκλαμβάνονται ως πραγματικό πρόβλημα. Και τότε η εξέλιξη και η ταχύτητα ανάπτυξης των επιπλοκών είναι αναπόφευκτη. Μπορεί να περάσουν χρόνια από τη στιγμή της μετάβασης από το πρώτο στάδιο στο τέταρτο.

Όταν τα πρώτα σημάδια δεν εντοπίζονται και παραλείπονται, η πολυπλοκότητα της θεραπείας αυξάνεται καθημερινά. Ο αλκοολισμός στο στάδιο της ανάπτυξης του τέταρτου βαθμού είναι μάλλον μια πρόταση. Η ζωή μετράει μήνες και εβδομάδες.

Το σώμα είναι πλήρως εξαντλημένο και τα όργανα δεν μπορούν πλέον να αντεπεξέλθουν στις βασικές λειτουργίες του μεταβολισμού. Όχι όμως πρόταση αποκλειστικά για άρρωστους.

Αυτή είναι μια διάγνωση για όσους δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν εγκαίρως, να δώσουν ένα χέρι βοηθείας, μη αντιλαμβανόμενοι την ασθένεια ως πρόβλημα.

Δυστυχώς, στο τέταρτο στάδιο, δεν είναι πλέον δυνατό να βοηθηθεί. Ο ασθενής δεν επιδέχεται πειθούς ή νοσηλείας. Το χειρότερο από όλα, το άτομο του Stage 4 που έχετε μπροστά σας δεν έχει καμία σχέση με το άτομο που έχετε γνωρίσει ποτέ.

Ο εγκέφαλός του είναι τόσο παραμορφωμένος από το αλκοόλ που είναι αδύνατο να αναγνωρίσεις σε ένα άτομο που γνώριζες. Πλήρης υποβάθμιση του υποσυνείδητου, τα βασικά ένστικτα αντικαθίστανται από νέα (ποτό). Ακόμη και ένας επαγγελματίας ψυχολόγος και η ύπνωση δεν θα βοηθήσουν να απαλλαγούμε από το πρόβλημα.

Ο αλκοολισμός είναι ασθένεια. Αυτό είναι σημαντικό να θυμάστε. Να θυμάστε και να ξέρετε τι μπορεί να γίνει για να αποφύγετε την απίστευτη μοίρα ενός αλκοολικού, από τον οποίο όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι έχουν απομακρυνθεί, αφού τον διέσχισαν εκ των προτέρων από τον κόσμο των ζωντανών.

Αλκοολισμός

Ο αλκοολισμός είναι μια ασθένεια που εμφανίζεται με τη συστηματική κατάχρηση αλκοόλ, που χαρακτηρίζεται από ψυχική εξάρτηση από μέθη, σωματικές και νευρολογικές διαταραχές, υποβάθμιση της προσωπικότητας. Η ασθένεια μπορεί επίσης να εξελιχθεί με την αποχή από το αλκοόλ.

Στην ΚΑΚ, το 14% του ενήλικου πληθυσμού κάνει κατάχρηση αλκοόλ και ένα άλλο 80% καταναλώνει μέτρια αλκοόλ, κάτι που οφείλεται σε ορισμένες παραδόσεις κατανάλωσης οινοπνεύματος που έχουν αναπτυχθεί στην κοινωνία.

Παράγοντες όπως οι συγκρούσεις με τους συγγενείς, το μη ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο και η αδυναμία συνειδητοποίησης του εαυτού του στη ζωή συχνά οδηγούν σε κακοποίηση. Σε νεαρή ηλικία, το αλκοόλ χρησιμοποιείται ως ένας τρόπος για να νιώσετε εσωτερική άνεση, θάρρος και να ξεπεράσετε τη ντροπαλότητα. Στη μέση ηλικία, χρησιμοποιείται ως τρόπος ανακούφισης από την κούραση, το άγχος και την απόδραση από κοινωνικά προβλήματα.

Η συνεχής προσφυγή σε αυτή τη μέθοδο χαλάρωσης οδηγεί σε επίμονο εθισμό και αδυναμία να αισθανθούμε εσωτερική άνεση χωρίς μέθη από αλκοόλ. Ανάλογα με τον βαθμό εξάρτησης και τα συμπτώματα, διακρίνονται διάφορα στάδια αλκοολισμού.

Στάδια αλκοολισμού

Το πρώτο στάδιο του αλκοολισμού

Το πρώτο στάδιο της νόσου χαρακτηρίζεται από αύξηση των δόσεων και τη συχνότητα λήψης αλκοόλ. Υπάρχει ένα σύνδρομο αλλοιωμένης αντιδραστικότητας, στο οποίο αλλάζει η ανοχή στο αλκοόλ. Οι προστατευτικές αντιδράσεις του σώματος κατά της υπερδοσολογίας εξαφανίζονται, ιδιαίτερα, δεν υπάρχει έμετος όταν πίνετε μεγάλες δόσεις αλκοόλ.

Με σοβαρή δηλητηρίαση, παρατηρούνται παλίμψηστα - κενά μνήμης. Η ψυχολογική εξάρτηση εκδηλώνεται με αίσθημα δυσαρέσκειας σε νηφάλια κατάσταση, συνεχείς σκέψεις για το αλκοόλ, ανύψωση της διάθεσης πριν από την κατανάλωση αλκοόλ.

Το πρώτο στάδιο διαρκεί από 1 έως 5 χρόνια, ενώ η έλξη είναι ελεγχόμενη, αφού δεν υπάρχει σύνδρομο σωματικής εξάρτησης. Ένα άτομο δεν υποβαθμίζεται και δεν χάνει την ικανότητα εργασίας.

Οι επιπλοκές στον αλκοολισμό του πρώτου σταδίου εκδηλώνονται κυρίως από το ήπαρ, εμφανίζεται αλκοολικός λιπώδης εκφυλισμός.

Κλινικά, σχεδόν δεν εκδηλώνεται, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει αίσθημα πληρότητας στο στομάχι, μετεωρισμός, διάρροια. Μια επιπλοκή μπορεί να διαγνωστεί με αύξηση και πυκνή συνοχή του ήπατος.

Κατά την ψηλάφηση, η άκρη του ήπατος είναι στρογγυλεμένη, είναι κάπως ευαίσθητη. Με την αποχή, αυτά τα συμπτώματα εξαφανίζονται.

Οι επιπλοκές από το πάγκρεας είναι η οξεία και η χρόνια παγκρεατίτιδα. Παράλληλα, σημειώνονται πόνοι στην κοιλιά, που εντοπίζονται στα αριστερά και ακτινοβολούν προς την πλάτη, καθώς και μειωμένη όρεξη, ναυτία, μετεωρισμός και ασταθείς κενώσεις.

Συχνά, η κατάχρηση αλκοόλ οδηγεί σε αλκοολική γαστρίτιδα, στην οποία επίσης δεν υπάρχει όρεξη και ναυτία, πόνος στην επιγαστρική περιοχή.

Δεύτερο επίπεδο

Ο αλκοολισμός του δεύτερου σταδίου έχει περίοδο εξέλιξης από 5 έως 15 χρόνια και χαρακτηρίζεται από αύξηση του συνδρόμου της αλλοιωμένης αντιδραστικότητας.

Η ανοχή στο αλκοόλ φτάνει στο μέγιστο, εμφανίζεται η λεγόμενη ψευδο-υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η συχνότητά τους δεν σχετίζεται με τις προσπάθειες του ασθενούς να απαλλαγεί από τον εθισμό στο αλκοόλ, αλλά με εξωτερικές συνθήκες, για παράδειγμα, έλλειψη χρημάτων και ανικανότητα να πάρει αλκοόλ.

Η καταπραϋντική δράση του αλκοόλ αντικαθίσταται από μια ενεργοποιητική, η μνήμη κενά όταν πίνετε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ αντικαθίσταται από πλήρη αμνησία του τέλους της μέθης. Ταυτόχρονα, η καθημερινή μέθη εξηγείται από την παρουσία ενός συνδρόμου ψυχικής εξάρτησης · σε νηφάλια κατάσταση, ο ασθενής χάνει την ικανότητα για διανοητική εργασία και η ψυχική δραστηριότητα αποδιοργανώνεται. Υπάρχει ένα σύνδρομο σωματικής εξάρτησης από το αλκοόλ, το οποίο καταστέλλει όλα τα συναισθήματα εκτός από τη λαχτάρα για αλκοόλ, η οποία γίνεται ανεξέλεγκτη. Ο ασθενής είναι καταθλιπτικός, ευερέθιστος, ανίκανος να εργαστεί, μετά τη λήψη αλκοόλ, αυτές οι λειτουργίες επιστρέφουν στη θέση τους, αλλά χάνεται ο έλεγχος της ποσότητας του αλκοόλ, γεγονός που οδηγεί σε υπερβολική μέθη.

Η θεραπεία του αλκοολισμού στο δεύτερο στάδιο θα πρέπει να πραγματοποιείται σε εξειδικευμένο νοσοκομείο, ναρκολόγο ή ψυχίατρο.

Η απότομη άρνηση αλκοόλ προκαλεί τέτοια σωματονευρολογικά συμπτώματα αλκοολισμού όπως εξόφθαλμος, μυδρίαση, υπεραιμία του άνω μέρους του σώματος, τρόμος των δακτύλων, ναυτία, έμετος, εντερική τέρψη, πόνος στην καρδιά, το συκώτι και πονοκεφάλους.

Υπάρχουν ψυχικά συμπτώματα υποβάθμισης της προσωπικότητας, αποδυνάμωση της διανόησης, παραληρητικές ιδέες. Συχνά υπάρχει άγχος, νυχτερινό άγχος, σπασμωδικές κρίσεις, που είναι προάγγελοι οξείας ψύχωσης - παραλήρημα τρέμενς, που ευρέως ονομάζεται παραλήρημα τρέμενς.

Οι επιπλοκές του αλκοολισμού δεύτερου βαθμού από την πλευρά του ήπατος αντιπροσωπεύονται από αλκοολική ηπατίτιδα, συχνά χρόνιας μορφής. Η νόσος είναι πιο συχνή σε επίμονη μορφή παρά σε προοδευτική.

Όπως και οι επιπλοκές πρώτου βαθμού, η ηπατίτιδα σπάνια εκδηλώνεται με κλινικά συμπτώματα. Είναι δυνατόν να διαγνωστεί μια επιπλοκή από γαστρεντερική παθολογία, εμφανίζεται βαρύτητα στην επιγαστρική περιοχή του στομάχου, δεξιό υποχόνδριο, ελαφρά ναυτία, μετεωρισμός.

Κατά την ψηλάφηση, το ήπαρ είναι συμπιεσμένο, διευρυμένο και ελαφρώς επώδυνο.

Η αλκοολική γαστρίτιδα στο δεύτερο στάδιο του αλκοολισμού μπορεί να έχει συμπτώματα που μεταμφιέζονται σε εκδηλώσεις συμπτωμάτων στέρησης, η διαφορά είναι ο επώδυνος επαναλαμβανόμενος έμετος το πρωί, συχνά με ανάμειξη αίματος. Κατά την ψηλάφηση, υπάρχει πόνος στην επιγαστρική περιοχή.

Μετά από παρατεταμένες υπερβολές, αναπτύσσεται οξεία αλκοολική μυοπάθεια, εμφανίζεται αδυναμία, πρήξιμο στους μύες των γοφών και των ώμων. Ο αλκοολισμός προκαλεί συχνότερα μη ισχαιμική καρδιοπάθεια.

Τρίτο στάδιο

Ο αλκοολισμός του τρίτου σταδίου διαφέρει σημαντικά από τα δύο προηγούμενα, η διάρκεια αυτού του σταδίου είναι 5-10 χρόνια. Αυτό είναι το τελικό στάδιο της νόσου και, όπως δείχνει η πρακτική, τις περισσότερες φορές καταλήγει σε θάνατο. Η ανοχή στο αλκοόλ μειώνεται, η μέθη εμφανίζεται μετά από μικρές δόσεις αλκοόλ. Οι υπερβολές τελειώνουν με σωματική και ψυχολογική εξάντληση.

Σε κατάσταση μέθης εκδηλώνεται συναισθηματική αστάθεια, η οποία παρουσιάζει συμπτώματα αλκοολισμού, ευθυμίας, ευερεθιστότητας, θυμού αντικαθιστούν απρόβλεπτα το ένα το άλλο.

Η υποβάθμιση της προσωπικότητας, η μείωση των πνευματικών ικανοτήτων, η ανικανότητα για εργασία, οδηγούν στο γεγονός ότι ένας αλκοολικός, χωρίς χρήματα για αλκοόλ, χρησιμοποιεί υποκατάστατα, πουλάει πράγματα, κλέβει. Η χρήση υποκατάστατων όπως το μετουσιωμένο αλκοόλ, η κολόνια, το βερνίκι κ. λπ. οδηγούν σε σοβαρές επιπλοκές.

Οι επιπλοκές στον αλκοολισμό του τρίτου σταδίου αντιπροσωπεύονται συχνότερα από την αλκοολική κίρρωση του ήπατος. Υπάρχουν δύο μορφές αλκοολικής κίρρωσης - αντιρροπούμενη και μη αντιρροπούμενη μορφή.

Η πρώτη μορφή της νόσου χαρακτηρίζεται από επίμονη νευρική ανορεξία, μετεωρισμό, κόπωση, χαμηλή απαθή διάθεση. Υπάρχει λέπτυνση του δέρματος, εμφανίζονται λευκές κηλίδες και φλέβες αράχνης πάνω τους.

Το συκώτι είναι διευρυμένο, πυκνό, έχει αιχμηρή άκρη.

Η εμφάνιση του ασθενούς αλλάζει πολύ, υπάρχει απότομη απώλεια βάρους, απώλεια μαλλιών. Η μη αντιρροπούμενη μορφή κίρρωσης του ήπατος διαφέρει σε τρεις τύπους κλινικών συμπτωμάτων.

Αυτές περιλαμβάνουν πυλαία υπέρταση, που οδηγεί σε αιμορροϊδική και οισοφαγική αιμορραγία, ασκίτη - συσσώρευση υγρού στην κοιλιακή κοιλότητα. Συχνά υπάρχει ίκτερος, στον οποίο το ήπαρ είναι πολύ διευρυμένο, σε σοβαρές περιπτώσεις, εμφανίζεται ηπατική ανεπάρκεια, με την ανάπτυξη κώματος.

Ο ασθενής έχει αυξημένη περιεκτικότητα σε μελανίνη, η οποία δίνει στο δέρμα μια ικτερική ή γήινη απόχρωση.

Διάγνωση αλκοολισμού

Η διάγνωση του αλκοολισμού μπορεί να υποψιαστεί από την εμφάνιση και τη συμπεριφορά ενός ατόμου. Οι ασθενείς φαίνονται μεγαλύτεροι από τα χρόνια τους, με την πάροδο των ετών το πρόσωπο γίνεται υπεραιμικό, χάνεται η ώθηση του δέρματος. Το πρόσωπο αποκτά ένα ιδιαίτερο είδος ισχυρογνώμονας, λόγω της χαλάρωσης του κυκλικού μυός του στόματος. Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει ακαθαρσία, ανεμελιά στα ρούχα.

Η διάγνωση του αλκοολισμού στις περισσότερες περιπτώσεις αποδεικνύεται αρκετά ακριβής, ακόμη και όταν αναλύεται όχι ο ίδιος ο ασθενής, αλλά το περιβάλλον του. Τα μέλη της οικογένειας ενός ασθενούς με αλκοολισμό έχουν μια σειρά από ψυχοσωματικές διαταραχές, νευρωτισμό ή ψυχωτισμό ενός συζύγου που δεν πίνει αλκοόλ και παθολογίες στα παιδιά.

Η πιο συχνή παθολογία στα παιδιά των οποίων οι γονείς κάνουν συστηματική κατάχρηση αλκοόλ είναι η συγγενής εγκεφαλική ανεπάρκεια. Συχνά τέτοια παιδιά έχουν υπερβολική κινητικότητα, δεν είναι συγκεντρωμένα, έχουν λαχτάρα για καταστροφή και επιθετική συμπεριφορά.

Εκτός από τη συγγενή παθολογία, η ανάπτυξη του παιδιού επηρεάζεται και από την τραυματική κατάσταση στην οικογένεια. Τα παιδιά έχουν λογονεύρωση, ενούρηση, νυχτερινούς τρόμους και διαταραχές συμπεριφοράς.

Τα παιδιά είναι καταθλιπτικά, επιρρεπή σε απόπειρες αυτοκτονίας, έχουν συχνά δυσκολίες στη μάθηση και στην επικοινωνία με τους συνομηλίκους τους.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι έγκυες γυναίκες που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ βιώνουν τη γέννηση ενός αλκοολικού εμβρύου. Το εμβρυϊκό αλκοολικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται από σοβαρές μορφολογικές διαταραχές. Τις περισσότερες φορές, η παθολογία του εμβρύου συνίσταται στο ακανόνιστο σχήμα του κεφαλιού, στις αναλογίες του σώματος, στα σφαιρικά μάτια, στην υπανάπτυξη των οστών της γνάθου και στη βράχυνση των σωληνοειδών οστών.

Θεραπεία αλκοολισμού

Έχουμε ήδη περιγράψει συνοπτικά τη θεραπεία του αλκοολισμού ανάλογα με τα στάδια του. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί υποτροπή μετά τη θεραπεία.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η θεραπεία συχνά στοχεύει μόνο στην εξάλειψη των πιο οξειών εκδηλώσεων αλκοολισμού. Χωρίς σωστά διεξαχθείσα ψυχοθεραπεία, έλλειψη υποστήριξης από αγαπημένα πρόσωπα, ο αλκοολισμός υποτροπιάζει.

Όμως, όπως δείχνει η πρακτική, η ψυχοθεραπεία είναι ένα σημαντικό συστατικό της θεραπείας.

Το πρώτο στάδιο της θεραπείας του αλκοολισμού είναι η εξάλειψη των οξέων και υποξειών καταστάσεων που προκαλούνται από τοξίκωση του σώματος. Πρώτα από όλα διακόπτεται η υπερφαγία και εξαλείφονται οι διαταραχές στέρησης. Στα τελευταία στάδια, η θεραπεία πραγματοποιείται μόνο υπό την επίβλεψη ιατρικού προσωπικού, καθώς το σύνδρομο παραληρήματος που εμφανίζεται όταν διακόπτεται το ποτό απαιτεί ψυχοθεραπεία και μια σειρά ηρεμιστικών. Η ανακούφιση της οξείας αλκοολικής ψύχωσης είναι να κοιμηθεί γρήγορα ο ασθενής με αφυδάτωση και υποστήριξη του καρδιαγγειακού συστήματος. Σε περιπτώσεις σοβαρής δηλητηρίασης από το αλκοόλ, η θεραπεία αλκοολισμού πραγματοποιείται μόνο σε εξειδικευμένα νοσοκομεία ή σε ψυχιατρικά τμήματα. Στα αρχικά στάδια, η θεραπεία κατά του αλκοόλ μπορεί να είναι επαρκής, αλλά πιο συχνά όταν διακόπτεται το αλκοόλ, υπάρχει έλλειμμα νευροενδοκρινικής ρύθμισης, η ασθένεια εξελίσσεται και οδηγεί σε επιπλοκές και παθολογία οργάνων.

Το δεύτερο στάδιο της θεραπείας στοχεύει στην καθιέρωση ύφεσης. Γίνεται πλήρης διάγνωση του ασθενούς και θεραπεία ψυχικών και σωματικών διαταραχών. Η θεραπεία στο δεύτερο στάδιο της θεραπείας μπορεί να είναι αρκετά περίεργη, το κύριο καθήκον της είναι να εξαλείψει τις σωματικές διαταραχές, οι οποίες είναι βασικές για το σχηματισμό παθολογικής λαχτάρας για αλκοόλ.

Οι μη τυποποιημένες μέθοδοι θεραπείας περιλαμβάνουν την τεχνική Rozhnov, η οποία συνίσταται στη θεραπεία συναισθηματικού στρες. Καλή πρόγνωση στη θεραπεία δίνουν το υπνωτικό αποτέλεσμα και οι ψυχοθεραπευτικές συνομιλίες που προηγούνται.

Κατά τη διάρκεια της ύπνωσης, ο ασθενής ενσταλάσσεται με μια αποστροφή για το αλκοόλ, μια αντίδραση ναυτίας-έμετου στη γεύση και τη μυρωδιά του αλκοόλ. Συχνά χρησιμοποιείται η μέθοδος της λεκτικής αποστροφικής θεραπείας.

Συνίσταται στη ρύθμιση της ψυχής με τη μέθοδο της λεκτικής υπόδειξης, την απάντηση με μια αντίδραση εμετού στην κατανάλωση αλκοόλ, ακόμη και σε μια φανταστική κατάσταση.

Το τρίτο στάδιο της θεραπείας περιλαμβάνει την επέκταση της ύφεσης και την επιστροφή ενός φυσιολογικού τρόπου ζωής. Αυτό το στάδιο μπορεί να θεωρηθεί το πιο σημαντικό στην επιτυχή θεραπεία του αλκοολισμού. Μετά τα δύο προηγούμενα στάδια, ένα άτομο επιστρέφει στην πρώην κοινωνία του, στα προβλήματά του, στους φίλους του, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι επίσης εθισμένοι στο αλκοόλ, στις οικογενειακές συγκρούσεις.

Αυτό έχει μεγαλύτερη επίδραση στην υποτροπή της νόσου. Για να μπορέσει ένα άτομο να εξαλείψει ανεξάρτητα τις αιτίες και τα εξωτερικά συμπτώματα του αλκοολισμού, απαιτείται μακροχρόνια ψυχοθεραπεία. Μια θετική επίδραση δίνεται από την αυτογενή εκπαίδευση, χρησιμοποιούνται ευρέως για ομαδικές θεραπείες.

Η εκπαίδευση συνίσταται στην εξομάλυνση των διαταραχών του αυτόνομου συστήματος και στην απομάκρυνση του συναισθηματικού στρες μετά τη θεραπεία.

Χρησιμοποιείται συμπεριφορική θεραπεία, η λεγόμενη διόρθωση του τρόπου ζωής. Ένα άτομο μαθαίνει να ζει σε νηφάλια κατάσταση, να λύνει τα προβλήματά του, αποκτώντας την ικανότητα του αυτοελέγχου. Ένα πολύ σημαντικό βήμα για την αποκατάσταση της φυσιολογικής ζωής είναι η επίτευξη αμοιβαίας κατανόησης στην οικογένεια και κατανόησης του προβλήματός τους.

Για επιτυχή θεραπεία, είναι σημαντικό να επιτευχθεί από τον ασθενή η επιθυμία να απαλλαγεί από την εξάρτηση από το αλκοόλ. Η υποχρεωτική θεραπεία δεν δίνει τα ίδια αποτελέσματα με την εθελοντική θεραπεία.

Ωστόσο, η άρνηση της θεραπείας απαιτεί από τον τοπικό ναρκολόγο να παραπέμψει αναγκαστικά τον ασθενή για θεραπεία στο LTP.

Η θεραπεία στο γενικό ιατρικό δίκτυο δεν δίνει θετικά αποτελέσματα, αφού ο ασθενής έχει ανοιχτή πρόσβαση στο αλκοόλ, τον επισκέπτονται μεθυσμένοι φίλοι κ. λπ.

Στην περίπτωση που η κατάχρηση αλκοόλ ξεκίνησε στην ενήλικη ζωή, απαιτείται ατομική προσέγγιση στην επιλογή της θεραπείας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα σωματο-νευρολογικά συμπτώματα του αλκοολισμού εμφανίζονται πολύ νωρίτερα από την έναρξη του εθισμού και των ψυχικών διαταραχών.

Η θνησιμότητα στον αλκοολισμό συνδέεται συχνότερα με επιπλοκές. Υπάρχει αντιρρόπηση των ζωτικών οργάνων που προκαλείται από παρατεταμένη κατανάλωση αλκοόλ, καταστάσεις στέρησης, παροδικές ασθένειες.

Το 20% των ηλικιωμένων ασθενών με αλκοολισμό έχουν σημάδια επιληψίας, το οξύ σύνδρομο Gaye-Wernicke είναι λίγο λιγότερο συχνό. Οι επιθέσεις και των δύο ασθενειών κατά τη διάρκεια της μέθης μπορεί να είναι θανατηφόρες.

Η παρουσία αλκοολικής μυοκαρδιοπάθειας επιδεινώνει σημαντικά την πρόγνωση. Η συνεχής συστηματική κατανάλωση αλκοόλ οδηγεί σε θνησιμότητα.

Λιγότερο από το 25% των ασθενών με αυτή την επιπλοκή ζουν περισσότερο από τρία χρόνια μετά τη διάγνωση. Ένα υψηλό ποσοστό θανάτων από τοξίκωση από το αλκοόλ οφείλεται σε αυτοκτονία.

Αυτό διευκολύνεται από την ανάπτυξη χρόνιας παραφρένειας, αλκοολικής παραφρένειας, αυταπάτες ζήλιας.

Ο ασθενής δεν είναι σε θέση να ελέγξει τις παραληρητικές σκέψεις και διαπράττει ασυνήθιστες πράξεις σε νηφάλια κατάσταση.